بر اساس اقدامات انجام شده در ۴۰ سال گذشته ،ضمن ارتقا جایگاه جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از موفق ترین کشورهای جهان درباره کنترل فرسایش بادی و بیابان زدایی، نتایج مثبت وسیعی را در بر داشته است.با تدوین برنامه ملی مدیریت مناطق بیابانی کشور برای تحقق اهداف سند چشم انداز ۲۰ساله جمهوری اسلامی ایران و برنامه چهارم توسعه به اوج خود رسیده به طوری که امروز جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از موفق ترین کشورها در زمینه بیابان زدایی و کنترل فرسایش بادی در سطح جامعه جهانی مطرح است و برنامه تثبیت ماسه های روان و جلوگیری از فرسایش خاک چنان با موفقیت در کشور ما طراحی شد و به اجرا در آمد که کشورهای حاشیه خلیج فارس بر آن شدند با همکاری کارشناسان ایرانی چنین پروژه هایی را در کشور های خود به اجرا در آورند.
بنابراین با توجه به این که پدیده بیابان یک مقوله ملّی، فرابخشی و حتی بین المللی است و مهار وکنترل این پدیده در محدوده وظایف یک سازمان یا یک وزارتخانه نمی گنجد، مهمترین چالش، هماهنگ نبودن مدیریت در کنترل عوامل انسانی بیابان زا است که این امر باید با قانونمند شدن الزام رعایت شاخص ها و معیار های بیابان زایی از سوی همه دستگاه های دولتی و غیر دولتی و بهره برداران در تمامی طرح ها و برنامه ها عینیت پیدا کند.کمبود دستاوردهای تحقیقاتی در اقتصادی ترین، سریع ترین و مؤثر ترین راه های کنترل پدیده بیابان زایی در مناطق مختلف اکولوژیک بویژه با مشارکت جوامع محلی، بهره برداران، مرتع داران، کشاورزان و دامداران تأمین اعتبارات مورد نیاز و نیز مدیریت ناهماهنگ بخش های تحقیق، آموزش، ترویج و اجرا از دیگر چالش های پیش روی ما در کنترل پدیده بیابان زایی است.

فلات مركزي ايران يكي از معروفترين مناطق خشك جهان محسوب می شود. اين كشور با مساحت 165 میليون كيلو مترمربع در جنوب غربي آسيا و در نوار خشك جهان قرار گرفته است. 80% از كل سرزمین ايران از آب و هواي خشك و نيمه خشك برخورداراست و به اين ترتيب در معرض خطر فرآيند پيشروي بيابانها قرار دارد.

میانگين سالانه ريزش باران در بيابانهای ايران كمتر از 50 میليمتر می باشد اين در حاليست كه همین میزان در مورد كل كشور به 320 میليمتر در سال بالغ می شود. بيابانها و مناطق بيابانی بر روي هم 34 میليون هكتار از اراضي ايران را به خود اختصاص می

دهند و 12 میليون هكتار نيز ماسه ای بوده و يا از شن و ريگ روان پوشيده شده است.

عليرغم اينكه عوامل زيست محيطی، تغييرات آب و هوايی و كمبود بارش كافی نقشی به سزا در فروسايی زمین و پيشروی بيابانها دارند، در برخي از موارد فعاليتهای انسانی را نيز بايد در زمره اين گروه قرار داد. فرآيندهای فروسايی زمین و پيشروی بيابانها در ايران در دهه های اخير به دليل عوامل ذيل تسريع گرديده است:

·       جمعيت ايران در ظرف 20 سال گذشته دو برابر شده است. در همین راستا نياز به محصولات كشاورزی و فرآورده های روستايي مردم را مجبور به استفاده از زمین نموده است تابدون توجه به پتانسيل و میزان حاصلخيزی جنگلها ومراتع آنها را به زمین های زراعی تبديل نمايند.

·       چراي بيش از حد دامها در مراتع و استفاده بی رويه از اين مناطق بسيار شايع است

استفاده بی رويه از چوب درختان و گياهان برای مصارف خانگی نظير پخت و پز و سيستم حرارتی منازل به همراه استفاده بی رويه از منابع آبی راه را بيشتر به سوی فروسائی زمین فراهم می نمايد.

·       آوارگان به دليل برطرف كردن نيازهای خود در زمینه های تامین سوخت، كشاورزي و پرورش گياهان در فروسايی حدود 2/1 میليون هكتار از منابع طبيعي سهيم بوده اند.

نظرات شما عزیزان:

...

ساعت12:31---30 شهريور 1391

خیلی وبت مسخرس

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: